Οκτακόσια νοσήματα συνδέονται με παθήσεις των δοντιών

Περισσότερα από οκτακόσια νοσήματα, ανάμεσα στα οποία τα καρδιακά, τα εγκεφαλικά, ο σακχαρώδης διαβήτης, τα λεμφώματα αλλά και η … στυτική δυσλειτουργία, σχετίζονται με τις παθήσεις των δοντιών και της στοματικής κοιλότητας.

«Η έγκαιρη διάγνωση αυτών των νοσημάτων από τον οδοντίατρο μπορεί όχι μόνο να οδηγήσει στην αποτελεσματική τους αντιμετώπιση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις να σώσει και την ίδια τη ζωή του ασθενή. Η καλή στοματική υγιεινή είναι σε πολλές περιπτώσεις βασικός παράγοντας καλής έκβασης σοβαρών νόσων ορισμένων ασθενών. Για παράδειγμα, σε ασθενείς με πνευμονία, η βελτίωση της στοματικής υγιεινής και η κατάλληλη οδοντιατρική θεραπεία, βρέθηκε ότι μειώνει τα ποσοστά θνησιμότητας από τη νόσο» επισήμανε ο καθηγητής στοματολογίας στην Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ, Αναστάσιος Μαρκόπουλος κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου με αφορμή το 31ο Πανελλήνιο Οδοντιατρικό Συνέδριο με θέμα «Οδοντιατρική και γενική υγεία: Μια αμφίδρομη σχέση, που θα διοργανώνεται 11-13 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Οι οδοντικές λοιμώξεις έχουν στατιστικά συσχετιστεί με καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικά επεισόδια. Η συνηθέστερη από αυτές, η περιοδοντίτιδα, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της στεφανιαίας νόσου σε ποσοστό 20%. Tα εγκεφαλικά επεισόδια έχουν επίσης στατιστικά συσχετισθεί με την παρουσία περιοδοντίτιδας. Ενδοστοματικές λοιμώξεις από οδοντοφατνιακά αποστήματα, έχουν και αυτές συσχετισθεί με υψηλή θνησιμότητα κυρίως σε μεγάλες ηλικίες

Ερευνητές από τη Βοστώνη μπορεί να έχουν βρει ένα νέο ένοχο για την αρχή της τερηδόνας στα δόντια.

Η γενικά αποδεκτή αιτία της φθοράς των δοντιών είναι ένα είδος βακτηρίων που ονομάζεται Streptococcus mutans (S. mutans). Αυτό τρέφεται με σάκχαρα και απελευθερώνει οξύ το οποίο διαλύει το σμάλτο των δοντιών και οδηγεί στην τερηδόνα . Υπάρχουν και πολλά άλλα είδη βακτηρίων που έχουν συσχετιστεί με το σχηματισμό της τερηδόνας.

Η νέα έρευνα δείχνει ότι ένα άλλο είδος, Scardovia wiggsiae, επίσης, μπορεί να προκαλέσει τερηδόνα, ακόμη και όταν το βακτήριο S. mutans δεν είναι παρόν.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Forsyth και τα πανεπιστήμια Harvard, Βοστώνης και Tufts έκαναν τη μελέτη. Εξέτασαν βακτηρίδια που βρίσκονται στην οδοντική πλάκα 42 παιδιών που είχαν τερηδόνα από νωρίς στην παιδική τους ηλικία (νήπια και παιδιά προσχολικής ηλικίας). Επίσης εξέτασαν τα βακτήρια από την πλάκα 40 παιδιών που δεν είχαν τερηδόνα.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νέες τεχνικές για να αυξηθούν τα βακτήρια και να τα προσδιορίσουν. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές δεν έχουν χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν.

Πέντε τύποι βακτηρίων ήταν πολύ πιο συχνοί σε παιδιά με τερηδόνα συγκριτικά με τα παιδιά που δεν είχαν τερηδόνα. Τέσσερις από αυτούς τους τύπους ήταν ήδη γνωστό ότι σχετίζονται με τερηδόνα. Ο S. mutans ήταν ένας από αυτούς τους τέσσερις. Οι άλλοι τρείς είναι πιθανό να οδηγούν στην τερηδόνα μόνο σε συνεργασία με το S. mutans, και να μην προκαλούν τερηδόνα από μόνα τους.

Το πέμπτο είδος βακτηριδίου, Scardovia wiggsiae, ήταν μια έκπληξη. Όπως διαπιστώθηκε, βρισκόταν σε παιδιά με τερηδόνα, ακόμη και όταν το S. mutans δεν ήταν παρόν. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να προκαλέσει τη φθορά των δοντιών από μόνο του.

Η μελέτη βρίσκεται στο τεύχος του Journal of Clinical Microbiology, 2 Φεβρουαρίου 2011.

Περιστεφανίτιδα

Η περιστεφανίτιδα είναι μία μικροβιακή φλεγμονή των ούλων, γύρω από ένα δόντι το οποίο δεν έχει ανατείλει πλήρως στη στοματική κοιλότητα (συνήθως αφορά τους σωφρονιστήρες, οι οποίοι ανατέλλουν λίγο πριν ή λίγο μετά τα 20 χρόνια).

Σε αυτές τις περιπτώσεις ένα μέρος της μύλης του δοντιού καλύπτεται ακόμα από τα ούλα, τα οποία δημιουργούν μία μαλακή καλύπτρα που συγκρατεί τις τροφές και είναι εκτεθειμένη σε τραυματισμούς κατά τη μάσηση.

Τα συμπτώματα της περιστεφανίτιδας είναι πόνος, διόγκωση των ούλων που φλεγμαίνουν, δυσκολία διάνοιξης του στόματος (αν αφορά οπίσθιο δόντι), κακοσμία και διόγκωση των λεμφαδένων της περιοχής. Μπορεί να επιδεινωθούν, αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί και η λοίμωξη επεκταθεί στους γύρω ιστούς.

Στις ήπιες περιπτώσεις ο καλός καθαρισμός της φλεγμαίνουσας περιοχής, ξεπλύματα με ζεστό αλατόνερο και η λήψη αναλγητικού βοηθούν στην ανακούφιση, αλλά οι υποτροπές είναι συνήθεις. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις απαιτείται η άμεση αντιμετώπιση από οδοντίατρο ο οποίος εκτός από τη φροντίδα της φλεγμαίνουσας περιοχής, θα συστήσει την κατάλληλη αντιμικροβιακή αγωγή και θα προγραμματίσει την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος, η οποία ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να συνίσταται σε χειρουργική διαμόρφωση των ούλων ή την εξαγωγή του υπεύθυνου δοντιού.